Güneşli bir günün kurak hikayesine ağlayarak doğdum ben.
Adım Ayşe, adım Fatma, adım Hatice yahut Hasretti,adım her ailenin evinde herkesin beşiğinde aynıydı aslında.Adım dünyaya gözünü yeni açmış kız çocuğuydu.
Büyüdüm biraz annemin canı, babamın kanı oldum.ilk anne dedim onu sevdim, sütü içimde bana güç verdikçe büyüdüm.Gecenin bir vakti uyandım,ağladım,ateşlendim bi anda anneme zahmet oldum.Gözlerimi öptü babam yeni filizlenmiş bir aileye bahar oldum.
zaman geçti, mahallemde saklambaç oynayan kırmızı puantiyeli eteğimle,rugan ayakkabılarımla sevimliyken, komşunun camını taşla kırdım haylaz kız çocuğu oldum.
Büyüdüm biraz, yeni yeni anladım kendimi tanıdım belkide. Kardeşim oldu sonra evvela abla oldum. Büyümüştüm ya anneme yardım ettim,kardeşime elimden geldiğince baktım içimde şefkat uyandı,kardeşimin sevincine, acısına, hayatına ortak oldum.Korudum onu sakındım, bu hallerime döndüm baktım o an annemin yarısı oldum.
Yaşım geldi Okula gittim koşa koşa, ne güzel dedim, ne güzeldi öğretmenim.Çocukluğuma arkadaş ektim, ben bir baktım yeni yeni kendim oldum.
En sevdiğim ders oldu edebiyat, okudum roman oldum, şiir oldum.Yüreğimdekiler artık sığmadı da kağıda kaleme düştüm arzu halimi yazar oldum.
İlim burada biter miydi?’ Bitmez ‘dedim bu yolun sonu nereyse orayı göreceğim deyip deryada ilim arayan seyyah oldum.
Baktım da dünyaya öğretecek,söyleyecek ne çok sözüm var dedim kendime.Bir değildi evlat, binine de öğreteyim istedim çiçeği burnunda işi öğretmenlik olmayan bir öğretmen oldum.
Gel zaman git zaman ben yine büyüdüm içimdekiler de büyüdü benimle beraber.Evlendim,güne bir başka döşekte uyandım gelin oldum.
Sevdim, kendime yoldaş edindim, onunla hayata büründüm. Sevginin sıcaklığı ile yar oldum,omuz oldum, dağ oldum bir de baktım yarimin yarası oldum.
Yar ile kavga ettim, söyleyecek sözüm kalmadı boğazda düğüm oldum. Kendi kendimi yedim, sustum konuşmadım yeri geldi kendi içimde ukde oldum.
Elime bir dünya verdiler evlat diye,sarıldım, kokladım, içimde adını bilmediğim hisler..Ben sahiden şimdi anne oldum.
Yaşadım hayatı,
Dost oldum, evlat oldum, aşk oldum, ana oldum, sırt oldum, teyze oldum, öğrendim öğrenci oldum,öğrettim öğretmen oldum,sert estim rüzgar oldum, ılımlı yağdım yağmur oldum küçük bir hikayede kahraman oldum,ben bu kadar güzellikleri cinsiyetimle olmadım.Ben kendince mutlu yaşayan anne babanın kızıyım diye pembe günler yaşayıp kırları baharları sana aksederken, dünyası ruhu karanlık bir başka dünyanın siyaha bakan penceresine aşina bir adamın gözünde, ‘sırf kız olduğum için ‘neden doğdum?’
Doğduğum eve sessizlik oldum,bir erkek çocuğu kadar olamadım,sahi ben kızdım şimdi niçin konuştum,ben dünyayı aşamadım, başka yer göremedim, okula gidemedim, olduğu yerde duran öylesine bir nesne oldum.
Bir yerde otururken madem erkekler vardı ben fikrimi söyledim dili uzun oldum.
sırf giydim diye yaftalandım mini etek giyen kız oldum,okuldan geç çıktım eve otobüsle gittim diye cinsel obje oldum,çünkü ben kızdım. Üç yaşında dahi olsam birilerine hitap eder oldum.
Tacize uğrayan,yahut hakaret edilen,aşağılanan,yaşça büyük adamla evlendirilen,yüzünde vücudunda izleri olan,işkence edilen,boğarak öldürülen kıymetsiz bir can oldum.
Çünkü ben kız doğdum,nasıl oldum neden oldum,cehalet yüzünden yoksun oldum, aslında ben berektimin farkında olmayanlara göre eksik,yarım oldum.
Ne verdiyseniz misliyle geri verdiğimi unutanlar var,saymakla bitmez benim olduklarım,
erkeğin namusu yokmuş gibi birine gönlüm düştü diye namusu için alnının ortasına silah dayanan da ben oldum,
yolun sonunda ömür saatim son bulduğunda bile,vaktim geldi yine ben toprak oldum.
İki ayrı rengin hikayesi,birine pembe birine siyah deyip, birinde olması gerekene büründüm ötekinde olana.Birinde düşe gömüldüm diğerinde karanlığa.
Ben Ayşe ben Fatma ben Hayat ben hepinizin evinde gülücükler saçan o sevimli,sevgili kızınız.Ben başkaları ne der diye kabına göre şekil alan,korkuyla değil sevgiyle, cesaretle, destekle sizi gururlandıracak olan evladınız.
Beni bir renge bürüyün sarıya, yeşile,mora,kırmızıya ama ne olur beni kendi siyahınıza bulaştırmayın.
Ve Hayat bize aynı görevi verip başka şeylerle sınarken,iki ayrı hikayeyi, iki ayrı bakışı bir bağda harmanlarken
Hepimiz yalnızca bir kişiyken bunca yükün, kimliğin, sorumluluğun hezimeti ile hayata farklı pencereden bakıyoruz. Evlatken başka bakıp,anneyken başka oluyoruz.Biz başkaları için bambaşka kimseler oluyoruz.Büyüyoruz yetmiyor, değişiyoruz..
Kimiz biz? Hangisiyiz?
Hiç sordunuz mu ruhunuza, hiç düşündünüz mü kendinizi başka birinin dünyasında, hiç başkasının sizin yerinizi hayal ettiğini ya da.peki biz bir cinsiyet çatısı altında kaç farklı hikayeyiz aslında.
Bir bedende sırf diğerleri için kaç kişiyiz ?
Güneş doğarken biz Umuda yürüyelim, umutla yarına yürüyelim.
Bakışı değil,bakanı değiştirelim..
Biliyorum ;
Çünkü biz değişirsek, değiştireceğiz..
Yarınımız güzel olsun.
#Çalıkuşu’nuz.